Rachid Taha-Made in Medina

Τι γίνεται όταν η μεγαλύτερη φωνή της Αλγερινής ροκ μουσικής βρίσκεται στο ίδιο στούντιο με έναν από τους μεγαλύτερους βρετανούς παραγωγούς του περασμένου αιώνα; Μα βγαίνει ένα από τα ποιο βέβηλα μείγματα που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ευρωπαϊκή δισκογραφία.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Αιθιστικοί οριεντάλ ρυθμοί, ένα ούτι που στέλνει επαναλαμβανόμενα ωστικά κύματα στον εγγέφαλο, ηλεκτρονικές παρεμβάσεις που μοιάζουν βγαλμένες από τα καλύτερα beatbox του Γαλλικού χιπ χοπ, και όλα αυτά συνεπικουρούμενα από πληθωρικές (όχι σε τεχνική , αλλά σε γέμισμα του ήχου) μπασογραμμές, και παραμορφωμένες κιθάρες. Το γενικό πρόσταγμα σε αυτή τη δουλειά έχει ο πασίγνωστος Steve Hillage, ο οποίες επιμελείται και το κιθαριστικό-προγραμματιστικό κομμάτι της δουλειάς, ενώ ο Rachid Taha αναλαμβάνει, με την χαρακτηριστική ημι-τσιφτιτελέ, ημί-πανκ φωνή του να δώσει το κάτι παραπάνω. Οι στίχοι αναφέρονται κυρίως στην αποξένωση , την ανεργία, το χάος, και όλα τα κακά που απορρέουν από την ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Σαν στιχουργός ο Taha είναι αιχμηρός, ιδιοφυέστατος θα έλεγα, αν και η αγγλική μετάφραση των στίχων του (όποτε τραγουδά στα Αραβικά και πότε στα Γαλλικά), χάνει ένα μεγάλο μέρος από τη μαγεία του αυθεντικού στίχου.
Πάντως η αγάπη που έχει ο Taha για την μουσική της πατρίδας του του βγαίνει σε καλό. Οι αναρίθμητες αναφορές του στην μουσική παράδοση της Βορείου Αφρικής, προσθέτουν μια παραπάνω στρώση γοητείας σε αυτό το ανατρεπτικό έργο, το οποίο κάποια μυαλά στις Βερσαλίες και τον λευκό Οίκο, ίσως να θέλουν να καεί.
Από αυτήν την έμορφη σειρά από ηχιτικά τοπία, ξεχωρίζουν πολύ οριακά τα Barra Barra, Medina, Foqt Foqt , Hey Anta

9,5/10